Kerst in Cambodja

Sinds vorige week zijn de Cambodjanen volledig van slag. Want voor het eerst in vele, vele jaren is de nachttemperatuur gezakt naar 15 graden !!
Voor ons voelt het s"ochtends op ons fietsje wel wat frisjes aan, maar met een bloes met lange mouw is het goed te doen. De Cambodjanen beleven het als een strenge winter en nu ze op het nieuws gezien hebben dat het in Noord-Vietnam heeft gesneeuwd, lijken ze zich voor te bereiden op een witte Kerst !! Ze lopen dus in dichtgeknoopte jassen en wintermutsen, terwijl overdag de temperatuur weer heerlijk oploopt( rond de 25 graden ) en de meeste vrijwilligers op hun vrije zondag op zoek gaan naar een hotel met zwembad ( buitenbad, hè...) waar ze voor 5 dollar , inclusief ligbed met handdoek , drankje en lunch de hele dag kunnen doorbrengen. Toen ik de kinderen op "mijn schooltje " plaatjes liet zien van een Hollands winterlandschap met schaatsende mensen en een ijs-zeilboot konden ze hun ogen niet geloven : hoe kunnen die mensen op water lopen ?? En hun vissersboten kunnen écht niet óp het water vooruit komen ! En hoe leg je hen uit wat dat witte schuim ( branding... ) aan de rand van dat water is ? Dit is voor hen een totaal onbekende wereld. Maar omgekeerd geldt dat ook voor ons. Want op een van de vrije zondagen hebben we op de fiets de landelijke omgeving verkend, waar in kleine dorpjes met name vrouwen in de gelegenheid worden gesteld om d.m.v. specifieke handvaardigheden wat geld te verdienen. Wij kwamen terecht in een hut, waar een vrouw op een wel heel speciale manier jouw gezondheid kon voorspellen.: zij verhitte met een lang brandend stokje 2 glaasjes, die zij vervolgens op de blote huid van jouw onderrug plaatste; de huid wordt dan als het ware vacüum gezogen en bolt zich op in het glaasje. Het doet geen pijn, maar het voelt enigszins vreemd aan. Na een minuut of 5 worden de glaasjes verwijderd en de kleur van de huid is dan een indicatie of je al dan niet gezond bent. Roze is prima, rood is ook nog goed, maar zwart ; tja dan ben je ten dode opgeschreven.... Gelukkig waren mijn rondjes mooi roze en die van Cees ook. Bij een van de andere deelnemers/slachtoffers was een rondje rood, maar de andere zwart. Maar ja, hij is ook een Limburger...( in het vrijwilligershuis zitten overigens 3 Limburgers, dus ik kan mijn moederstaal hier in Cambodja nog mooi ophalen ! ) Een andere vrouw beoefende het rietdekken; zij deed nog een poging om het ons te leren. Maar het blijkt behoorlijk moeilijk te zijn . Als het van mij zou afhangen , dan zou menigeen in de regentijd van de regen in de drup terecht komen....Vervolgens hebben we op de plaatselijke markt ingrediënten gekocht voor de lunch, die weer door vrouwen worden bereid en waar ze dan extra geld mee kunnen verdienen, waardoor hun kinderen niet thuis worden gehouden om mee te helpen bij o.a. het oogsten van de rijst. Maar wel naar school kunnen. Het percentage kinderarbeid is hier enorm hoog; en je moet dan ook denken aan leeftijden vanaf 5 jaar !! Sommige kinderen zien nooit een school of worden er vroegtijdig van af gehaald; velen moeten gedwongen bedelen. Want het gemiddelde loon voor een Cambodjaan is 1, 25 dollar per dag. Als je kind dan 10 dollar per dag ophaalt, dan is de verleiding voor sommige ouders wel heel erg groot. Zeker als ze zelf analfabeet zijn, of verslaafd aan gokken , alcohol of drugs.
Gelukkig zijn er veel projecten die gratis onderwijs bieden en proberen de kinderen zo goed mogelijk op te vangen Dankzij de vele donaties en de inzet van Cambodjanen zelf en de vele vrijwilligers uit alle windstreken. Cees werkt inmiddels op 2 verschillende locaties. s"Ochtends is hij begonnen op het project waar hij eerder jullie giften en materiaal is gaan uitdelen. Hier zitten vaak 40 tot 50 kinderen in half open lokaaltjes, terwijl pal naast hen op de zandweg het verkeer voorbij trekt. Om 11 uur zijn hier alle ochtendlessen afgelopen en begint voor hen de lunch-en siestatijd.( bedenk wel dat vele scholen al om 7 uur beginnen...) Cees komt terug naar het vrijwilligershuis, want van 1 tot 2 en van 5 tot 6 geeft hij vervolgens les op een soort Lerarenopleiding ( soort Pabo ) aan grote groepen studenten, die als de bolleboosjes zijn bestempeld en extra Engels willen leren. Hij is erg onder de indruk van hun gedienstige houding. Ze springen allemaal op als hij het lokaal binnenkomt. Maken de bekende buigingen met hun handen hoog gevouwen Want ja , ze zijn hier erg gevoelig voor hierarchie en leeftijd.... Ook als hij hen buiten op het terrein tegenkomt. Maar eigenlijk bevalt dit hem wel....