Kerst en Oud en Nieuw 2014

Het Kerst- en Nieuwjaar festijn ligt alweer een paar weekjes achter ons. Maar toch willen we iedereen alsnog het allerbeste wensen voor 2015 en vooral een heel goede gezondheid !! Op onze leeftijd zijn dit wel zaken, die behoorlijk meewegen.---

Hier in Siem Reap is het Kerstfeest iets voor de buitenlanders, want in een voornamelijk Boedhistisch land is de kerstkribbe een ver van mijn bed-show. Alleen de grote hotels pakken overdreven uit met hun buitensporige verlichting en Kerstfiguren in nepsneeuw, waar in de avonduren de meer gefortuneerde Cambodjanen hun kindertjes mee naar toe nemen, in hun zomerkleding en op slippertjes, om ze uitgebreid te fotograveren naast rendieren, arresleeen en pinguins. Om het beeld van kerstmis toch wat genuanceerder neer te zetten, heeft de leiding van mijn project besloten om dit jaar een heuse Christmas Party te organiseren. Waarbij het de bedoeling was, dat de kinderen/leerlingen zo veel mogelijk over Kerstmis aan de weet moesten komen. (dus dat ze niet alleen het idee hebben dat met Kerst alle Westerse kinderen heel veel kadootjes krijgen van Santa Claus ).Op zijn Cambodjaans werd dit natuurlijk pas een week van te voren besloten. Zodat iedere lesgroep een week de tijd had om iets in te studeren..Voor de meesten betrof dit het aanleren van een (voor ons) bekend Kerstdeuntje als “I wish you a merry Christmas; Jingle Bell and Rudolph te Rendeer Nose , etc “. Maar voor mijn oudere leerlingen hadden ze bedacht, dat deze best wel het Kerstverhaal zouden kunnen uitbeelden.... Nou dat kwam er dan op neer, dat aan de hand van een eenvoudig kinderprentenboekje (vorig jaar meegebracht uit Nederland ) hen in grote lijnen het kerstverhaal moest worden uitgelegd. Dat alleen al vergde meere lessen (leg maar eens uit wat engelen zijn en vooral wat ze behoren te doen; ik heb me maar niet gewaagd aan de onbevlekte ontvangenis !(!) en wat is in vredesnaam mhyrre ?? En tja, zie ze dan ook maar te bewegen om een rol te spelen in dit verhaal... want theater, open podium, rollenspelen is hen totaal vreemd .Ze vonden het doodeng allemaal. En hoe aan verkleedkleding te komen ?? Knutselen is ook al geen schoolvak hier, dus het vergde veel inzet van de vrijwilligers om hen te laten zien hoe je van bamboestokken en karton engelenvleugels zou kunnen maken. De eerste probeersels hadden veel weg van propellerbladen (engelen kunnen toch vliegen ?? ).
Veel improviseren dus : van glimmend inpakpapier driekoningen-kronen in elkaar zetten. Van de door een Duitse Oma meegegeven witte lakens aan haar vrijwilligers-kleindochter (tja in Cambodja zijn de bedden misschien niet zo proper ...) konden we Engelenkleding in elkaar flansen. En met badhandoeken en omslagdoeken uit onze eigen koffers kwamen we al een heel eind met de aankleding van de diverse hoofdrolspelers. Want zelf hebben ze natuurlijk niet iets als een verkleedkist of afgedankte kleding. En dan ook nog de tekst.... ! Weet je een paar woorden Engels te spreken, moet je in een paar dagen hele zinnetjes kunnen onthouden en op het juiste moment uitspreken. En het mocht natuurlijk niet te ingewikkeld zijn, want het publiek varieerde in de leeftijd vanaf 4 tot 18 jaar. Nou de zenuwen gierden door hun keeltjes. Zeker toen de projectleidster ook nog eens op het allerlaatste moment besloot om de diverse presentaties te filmen en op Youtube te plaatsen ! Achteraf bleken alleen de uitgevoerde liedjes You Tube-waardig te zijn en bleek de uitvoering van “mijn “toneelstukje , door het veelvuldig en langdurig in beeld zijn van het achterwerk van dezelfde duitse vrijwilligster, niet voor uitzending geschikt bevonden. Helaas zullen jullie het alleen met enkele foto”s moeten doen. Maar : de kinderen hebben genoten !! Na afloop werd er uitbundig rond de kerstboom gedanst, op hiphop muziek. Wel heel luidruchtig, maar dat ze hier wel gewend, want alle trouwfeesten en begrafenissen zijn in de verre omtrek door iedereen “mee”te genieten.
En dan nog Nieuwjaar. Oudjaarsdag is het “business as usual “; dus iedereen aan het werk en ook gewoon naar school. Wel vertellen alle oudere leerlingen dat ze s' avonds zeker van plan zijn om naar Pub- street te gaan; dit is hét toeristisch uitgaanscentrum van de stad Siem Reap, waar ze normaliter nooit naar toe zullen gaan, want dit gebied wordt gezien als het Sodom en Gomorra van de stad !. Een fatsoenlijke Cambodjaan wil daar dus niet gezien worden ... Maar oudejaarsavond móet je daar gezien worden.! Voor ons dus een reden om er vooral niet naar toe te gaan, want je wordt er zowat doodgedrukt!. Wij werden oudejaarsavond uitgenodigd door studenten van de PTTC ( Provincial Teachers Training College ), waar Cees de meeste lesuren van zijn vrijwilligerswerk doorbrengt. Vele studenten zijn afkomstig uit ver weg gelegen dorpjes uit de provincie en gaan soms maar 1 keer per jaar naar huis. Ze wonen “intern “op het terrein van de PTTC en leidden volgens ons een hard bestaan : de meesten staan om half 5 op, moeten dagelijks het terrein of de vele leslokalen schoonmaken, rijst koken,eten en huiswerk maken. De lessen beginnen al om 7 uur- tot 11.00 u. De meest getalenteerde en gemotiveerde studenten volgen dan bij Cees Engelse les om 12 uur, waarna ze weer zelf voor hun lunch moeten zorgen. Dat betekent weer zelf koken, of als je nog wat Cambodjaanse rieltjes ( hun eigen muntsoort ) kunt missen koop je wat gebakken noedeltjes met groenten bij een eetstalletje. Soms hebben ze nog even een kwartiertje voor een siesta, maar de volgende lessen beginnen alweer om 2 uur (tot 5 uur officieel, maar Cees biedt weer een extra les van 5 tot 6 ! ) .Jullie kunnen je misschien voorstellen, dat sommigen dan wel eens moeite hebben om wakker te blijven....( ligt niet aan Cees, hoor ….ha,ha ) Maar vervolgens moet er weer gekookt worden en vooral veel huiswerk... de tweede jaars worden geacht 150 lesplannen te maken, die ze kunnen gebruiken tijdens hun praktijkstages.!
Enfin , een aantal van deze studenten , die niet naar huis kunnen , heeft besloten om een soort oudejaarsfeestje voor elkaar te organiseren. Ze bereidden allerlei Cambodjaanse gerechten , waaronder dit keer ook veel vegetarische, aangezien ze uiteraard met ons rekening houden . De meeste Cambodjanen zelf zijn gek op vlees en vis. Er wordt uiteraard geen alcohol gedronken ( boedhistisch ) zeker niet in aanwezigheid van de Principal ( schooldirecteur ). Wij verbazen ons over de wijze waarop zij “feestvieren “; het betreft hier jongeren in de leeftijd tussen 18 en 25 jaar, die zich vermaken met spelletjes als stoelendans, a-capella zingen en “freeze”wanneer de muziek stopt. Voor de winnaars zijn er prijzen zoals een stuk zeep of een tube tandpasta.....En geloof het of niet : ze zijn er ontzettend blij mee !! ( telkens verzuchtten we : “we moeten dit maar niet vergelijken met hoe de jongeren in Nederland Oud en Nieuw vieren...”) Ook wordt er gedanst. Grote hilariteit als de Principal mij ten dans uitnodigt en Cees meegetroond wordt door een van zijn 2-jaars studenten. Dansen betekent om met zijn 2-en naast elkaar gelijktijdig bepaalde pasjes te maken, zónder elkaar aan te raken, want je dient ook bepaalde tegengestelde handbewegingen te maken en in een kring achter elkaar te blijven bewegen. Dit alles met vloeiende heupbewegingen, die uiteraard niet “wervend “mogen zijn... Het moge duidelijk zijn, dat wij hier niet veel van bakten en overduidelijk uit de toon vielen en wij uiteraard erg op de lachspieren van de studenten werkten . Maar ze bleven ons breed lachend aanmoedigen om het te blijven proberen..Na een tijdje gaven we het op ( de principal trouwens ook.. )en hebben vanaf de zijlijn gezien hoe zij in een soort trance prachtige danspatronen wisten uit te voeren. Na een tijdje veranderde echter opvallend de muziekstijl en leek het dansen zelfs een beetje op hiphop ; wat bleek : de principal had (tijdelijk ) het feestgebeuren verlaten om zijn kleinzoon naar huis te brengen.... In dat opzicht verschillen ze dus niet van westerse jongeren. ( als de kat van huis is.... ) Maar ook tijdens deze “andere”dansstijl raakt men elkaar niet aan.....
Tegen 11 uur hielden wij het voor gezien en zijn we op de fiets toch even naar het centrum van de stad gereden, waar we vanaf een dakterras van een dancing een prachtig uitzicht hadden over de binnenstad. Daarbij profiterend van onze leeftijd; we werden door Cambodjaanse jongeren meteen uitgenodigd op hun krukken plaats te nemen zodat we eerste rang zaten bij het bekijken van het ( georganiseerde ) vuurwerk. In onze t-shirts en op teenslippers...!
Happy New Year !!!