Weer terug !!
Blijf op de hoogte en volg cees en mia
30 November 2014 | Cambodja, Khett Siem Reab
Wat vliegt de tijd !! We zijn een half jaar terug geweest in Nederland en na de nodige opruim/klussen in ons huis in Zoetermeer en na de noodzakelijke voorbereidingen voor ons nieuwe avontuur in Cambodja, komen we op 1 nov. 2014 aan in een drukkend warm Siem Reap. Overigens mochten we in Nederland ook niet klagen : bij vertrek was het - eind okt- zelfs 17 graden ( achteraf lazen we dat jullie het warmste eerste weekeind in november hebben beleefd...sinds honderd jaar ! ). Dat zal inmiddels wel wat veranderd zijn.!
Maar het weerzien hier voelde alsof we nooit zijn weggeweest.!Sommige Cambodjanen konden hun ogen niet geloven, want tja... er zeggen wel eens meer mensen dat ze zeker nóg een keer terug komen; maar blijkbaar doen ze dat dan toch niet. En wij staan dan ineens weer voor hun neus. Verbaasde gezichten : zijn ze het écht ?? Veel knuffelen en omhelzingen.... Vooral de reakties van de kinderen en de leerkrachten op onzer beiden projecten waren hartverwarmend. De eerste week was niet alleen een feest der herkenning, maar ook een beetje vacantie. Want we bleken net te zijn aangekomen in de week van het Waterfestival. De Cambodjanen vieren dan het einde van het regenseizoen; dit gaat gepaard met veel aktiviteiten op het water. Zoals het houden van bootraces . Diverse plaatselijke teams ( alleen stoere mannen ) roeien , deels staand deels zittend in prachtig beschilderde smalle boten in een soort afvalraces om de uiteindelijke overwinning. In Siem Reap werden daar 2 dagen voor uitgetrokken; in de hoofdstad Phnom Penh vieren ze dit zelfs 3 dagen, maar daar trekken dan ook een paar miljoen mensen naar toe.... Ik vond het hier al druk zat ! Want feest betekent voor de Cambodjanen ook : eten en drinken ! Dus enorm veel eetstalletjes en overal langs de kant van de weg picknicken. Van de spreuk : "laat niet na het aangenaam verpozen, de schillen en de dozen "....hebben ze hier nog nooit gehoord. Onvoorstelbaar wat een rotzooi !! En zie dan ook maar ergens jouw fietsje te parkeren..en weer terug te vinden. De laatste avond werden er op de rivier, die dwars door het stadje Siem Reap loopt , met kaarsen verlichte bloemstukjes het water opgeduwd, begeleid door gebeden en onhoorbare wensen. Op sommige bloemstukjes werd geld mee het water op gestuurd, dat door handige jongetjes vingervlug zwemmend werd "opgevist ".
Deze vacantieweek is door ons ook benut om ons nieuwe onderkomen in te richten. In tegenstelling tot vorig jaar verblijven we nu niet in een vrijwilligershuis, maar hebben we een appartement gehuurd. Er stonden alleen wat meubels in, zonder verdere huisraad. Dat hebben we met behulp van onze onverbeterlijke Ange, de projectmanager van Children"s Dream, waar Cees en ik beiden als vrijwilliger werkzaam gaan zijn, bij elkaar kunnen sprokkelen. Zij is nl. in het bezit van een auto...Maar deels ook in onze fietsmandjes ( fietstassen hebben ze hier nog niet uitgevonden..) Een nieuw onderkomen dus, want maandenlang in een vrijwilligershuis vertoeven met vooral luidruchtige backpackers, is ons de vorige keer toch niet echt bevallen. Daarom zijn we nu dolgelukkig met ons eigen appartement. Vooral omdat we naast de broodnodige privacy, ook beschikken over een keukenblokje met 2-pitsgaststel, een koelkast en een paar stoelen , tafeltje en zelfs een bureau. En vergeet ook niet : airco! En warm/lauw water om te douchen. Wát een luxe, vergeleken met vorig jaar ! Wij voelen ons enorm bevoorrecht. En zeker als we , dank zij Ange lid mogen worden van een Spa ( zwembad met fitnessruimte ) bij een van de duurdere hotels hier .Op 5 minuten lopen van ons huis !! Maar eigenlijk schamen we ons ook wel ,,,,vrijwilligerswerk komen doen, maar ook gebruik maken van zo'n luxe. We sussen ons geweten door te stellen, dat we op deze manier ook werken aan onze gezondheid ( tja, de oudere mens wordt steeds meer gemaand vooral veel te bewegen, om zo langer gezond en productiever te blijven ). Want hardlopen hier in de buitenlucht is echt gekkenwerk. De hitte is enorm, de stoffige wegen verstikkend en daarnaast de honden en het verkeer... Tja, het verkeer... Het vergt dagelijks weer een hele toer om op de fiets jouw doel te bereiken. Verkeersregels gebruiken ze nauwelijks; o ja één regel : verplicht spookrijden !!
Maar naast de nodige huisraad hebben we ook diverse attributen aangeschaft, bestemd voor de sportlessen, die Cees de komende maanden gaat geven aan zowel de allerjongsten ( tot 6 jaar ) als de schoolgaande jeugd in de leeftijd tot 12 jaar,. Jullie moeten dan denken aan hoepels, springtouwen, ballen en 2 grote plastic zeilen om allerlei grondoefeningen te kunnen doen. Want het speelterrein bestaat eigenlijk uit aangestampte aarde.. O ja, we zijn ook lang op zoek geweest naar gewone bierviltjes, maar deze zijn hier niet te verkrijgen ( terwijl ze volop bier drinken... );dus die zijn inmiddels via een Duitse sponsor binnengebracht ! De aanschaf van deze “sportartikelen “hebben we kunnen doen, dankzij het vele sponsorgeld van onze Ilionvrienden !!
Cees heeft in middels 3 banen : naast de sportlessen, geeft hij weer dagelijks Engelse les aan de – inmiddels 2 de-jaars studenten van een soort Pabo-opleiding . Daarnaast werd hij plotseling op het terrein van de opleiding aangesproken door een leraar op een brommertje, met het verzoek hem te helpen bij het “beter uitspreken “van de Engelse taal. In de veronderstelling, dat hij af en toe in aktie hoefde te komen om , zittend in een achteraf-bankje, , stemde hij hierin mee. Misverstand !
Hij blijkt ingezet te worden om Engelse les te gaan geven aan 6 ( ! ) klassen van een primary School ( lagere school ), waarvan de eigen leraar geen woord Engels spreekt en zich dus terugtrekt om achterin het lokaal te gaan zitten bellen of te gaan slapen... De meeste klassen bevatten gemiddeld 50 leerlingen !!
Cees heeft nu al het gevoel, dat hij straks naar Nederland komt om vacantie te houden !!
Maar dat duurt nog -ff.
Eerst nog trainen op de loopband om op 7 dec. a..s de 10 km. te lopen bij de Angkor Wat Run.
We houden jullie van dit avontuur op de hoogte in ons volgend verslag !!
Maar het weerzien hier voelde alsof we nooit zijn weggeweest.!Sommige Cambodjanen konden hun ogen niet geloven, want tja... er zeggen wel eens meer mensen dat ze zeker nóg een keer terug komen; maar blijkbaar doen ze dat dan toch niet. En wij staan dan ineens weer voor hun neus. Verbaasde gezichten : zijn ze het écht ?? Veel knuffelen en omhelzingen.... Vooral de reakties van de kinderen en de leerkrachten op onzer beiden projecten waren hartverwarmend. De eerste week was niet alleen een feest der herkenning, maar ook een beetje vacantie. Want we bleken net te zijn aangekomen in de week van het Waterfestival. De Cambodjanen vieren dan het einde van het regenseizoen; dit gaat gepaard met veel aktiviteiten op het water. Zoals het houden van bootraces . Diverse plaatselijke teams ( alleen stoere mannen ) roeien , deels staand deels zittend in prachtig beschilderde smalle boten in een soort afvalraces om de uiteindelijke overwinning. In Siem Reap werden daar 2 dagen voor uitgetrokken; in de hoofdstad Phnom Penh vieren ze dit zelfs 3 dagen, maar daar trekken dan ook een paar miljoen mensen naar toe.... Ik vond het hier al druk zat ! Want feest betekent voor de Cambodjanen ook : eten en drinken ! Dus enorm veel eetstalletjes en overal langs de kant van de weg picknicken. Van de spreuk : "laat niet na het aangenaam verpozen, de schillen en de dozen "....hebben ze hier nog nooit gehoord. Onvoorstelbaar wat een rotzooi !! En zie dan ook maar ergens jouw fietsje te parkeren..en weer terug te vinden. De laatste avond werden er op de rivier, die dwars door het stadje Siem Reap loopt , met kaarsen verlichte bloemstukjes het water opgeduwd, begeleid door gebeden en onhoorbare wensen. Op sommige bloemstukjes werd geld mee het water op gestuurd, dat door handige jongetjes vingervlug zwemmend werd "opgevist ".
Deze vacantieweek is door ons ook benut om ons nieuwe onderkomen in te richten. In tegenstelling tot vorig jaar verblijven we nu niet in een vrijwilligershuis, maar hebben we een appartement gehuurd. Er stonden alleen wat meubels in, zonder verdere huisraad. Dat hebben we met behulp van onze onverbeterlijke Ange, de projectmanager van Children"s Dream, waar Cees en ik beiden als vrijwilliger werkzaam gaan zijn, bij elkaar kunnen sprokkelen. Zij is nl. in het bezit van een auto...Maar deels ook in onze fietsmandjes ( fietstassen hebben ze hier nog niet uitgevonden..) Een nieuw onderkomen dus, want maandenlang in een vrijwilligershuis vertoeven met vooral luidruchtige backpackers, is ons de vorige keer toch niet echt bevallen. Daarom zijn we nu dolgelukkig met ons eigen appartement. Vooral omdat we naast de broodnodige privacy, ook beschikken over een keukenblokje met 2-pitsgaststel, een koelkast en een paar stoelen , tafeltje en zelfs een bureau. En vergeet ook niet : airco! En warm/lauw water om te douchen. Wát een luxe, vergeleken met vorig jaar ! Wij voelen ons enorm bevoorrecht. En zeker als we , dank zij Ange lid mogen worden van een Spa ( zwembad met fitnessruimte ) bij een van de duurdere hotels hier .Op 5 minuten lopen van ons huis !! Maar eigenlijk schamen we ons ook wel ,,,,vrijwilligerswerk komen doen, maar ook gebruik maken van zo'n luxe. We sussen ons geweten door te stellen, dat we op deze manier ook werken aan onze gezondheid ( tja, de oudere mens wordt steeds meer gemaand vooral veel te bewegen, om zo langer gezond en productiever te blijven ). Want hardlopen hier in de buitenlucht is echt gekkenwerk. De hitte is enorm, de stoffige wegen verstikkend en daarnaast de honden en het verkeer... Tja, het verkeer... Het vergt dagelijks weer een hele toer om op de fiets jouw doel te bereiken. Verkeersregels gebruiken ze nauwelijks; o ja één regel : verplicht spookrijden !!
Maar naast de nodige huisraad hebben we ook diverse attributen aangeschaft, bestemd voor de sportlessen, die Cees de komende maanden gaat geven aan zowel de allerjongsten ( tot 6 jaar ) als de schoolgaande jeugd in de leeftijd tot 12 jaar,. Jullie moeten dan denken aan hoepels, springtouwen, ballen en 2 grote plastic zeilen om allerlei grondoefeningen te kunnen doen. Want het speelterrein bestaat eigenlijk uit aangestampte aarde.. O ja, we zijn ook lang op zoek geweest naar gewone bierviltjes, maar deze zijn hier niet te verkrijgen ( terwijl ze volop bier drinken... );dus die zijn inmiddels via een Duitse sponsor binnengebracht ! De aanschaf van deze “sportartikelen “hebben we kunnen doen, dankzij het vele sponsorgeld van onze Ilionvrienden !!
Cees heeft in middels 3 banen : naast de sportlessen, geeft hij weer dagelijks Engelse les aan de – inmiddels 2 de-jaars studenten van een soort Pabo-opleiding . Daarnaast werd hij plotseling op het terrein van de opleiding aangesproken door een leraar op een brommertje, met het verzoek hem te helpen bij het “beter uitspreken “van de Engelse taal. In de veronderstelling, dat hij af en toe in aktie hoefde te komen om , zittend in een achteraf-bankje, , stemde hij hierin mee. Misverstand !
Hij blijkt ingezet te worden om Engelse les te gaan geven aan 6 ( ! ) klassen van een primary School ( lagere school ), waarvan de eigen leraar geen woord Engels spreekt en zich dus terugtrekt om achterin het lokaal te gaan zitten bellen of te gaan slapen... De meeste klassen bevatten gemiddeld 50 leerlingen !!
Cees heeft nu al het gevoel, dat hij straks naar Nederland komt om vacantie te houden !!
Maar dat duurt nog -ff.
Eerst nog trainen op de loopband om op 7 dec. a..s de 10 km. te lopen bij de Angkor Wat Run.
We houden jullie van dit avontuur op de hoogte in ons volgend verslag !!
-
30 November 2014 - 15:47
Ans En Toon:
Hallo Mia en Cees,
leuk om te lezen dat jullie weer ingeburgerd zijn en toch een beetje "luxe" op prijs stellen.
Wij komen nu in de koude luchtstromen van de wintertijd, dus kachel iets hoger en dikke truien aan.Maar nog steeds lekker om te lopen met Jop.
7 dec een run van 10km, wel oppassen met de warmte dus.
Goed om af en toe een evrslagje te lezen.
succes met de lessen geven.Werk ze en groetjes van Ans en Toon -
30 November 2014 - 16:43
Gera:
Beste Mia en Cees,
Wat leuk dat we weer wat van jullie horen. Ik begon me al bijna zorgen te maken, maar ja zo te lezen hebben jullie nauwelijks tijd om aan Nederland te denken! Wat een verhalen zeg! Wat leuk (en logisch!) dat de mensen enorm verrast waren jullie weer terug te zien. Bijzonder om zo'n waterfestival mee te maken. En het lijkt mij geen overbodige luxe, zo'n eigen appartement. Zeker als ik lees dat Cees drie banen heeft, en wat voor banen pffffttt......En dan ook nog trainen voor de tien kilometer loop! Tjonge, ik dacht dat ik een druk leven had maar in vergelijking met jullie stelt dat van mij weinig voor :-).
Ik zal de yoga-deelnemers (nu gemiddeld tien op zondag, dus we gaan door!) op de hoogte houden van jullie avonturen. Het mooie weer is hier wel voorbij; vandaag is het 3 graden om precies te zijn. Jullie missen gelukkig de heftige pietendiscussies (ouders maken zich zo belachelijk druk en boos, niet te geloven), echt lachwekkend gewoon. Verder gaat het hier wel lekker. Ik zou zeggen: doe voorzichtig (zeker op de fiets, brr wat eng zeg langs die honden en de spookrijders, aan welke kant fietsen jullie eigenlijk?), denk ook aan jezelf (lekker makkelijk dat die leraar lekker zit te niksen terwijl Cees zich zo uitslooft...). Het is vrijwilligerswerk dus ze mogen al blij zijn met alles wat jullie doen! Dus neem de tijd om af en toe lekker niets te doen (misschien wat pranayama's of yoga tussendoor) want ik zie jullie graag weer even fit terug als hoe jullie zijn vertrokken....Geniet ervan, veel plezier en alvast fijne feestdagen!!! -
30 November 2014 - 19:41
Els Van Iersel:
Dag Cees en Mia,
Jullie zijn alweer in Cambodja. Wat vliegt de tijd. ik lees dat jullie mrt open armen zijn ontvangen en je alweer heel nuttig kunt maken. En wat fijn dat er nu een eigen stek is.
Geniet nu ook weer van alles wat je gaat doen en beleve. Ik ga jullie weer volgen.
Heel veel groetjes, Els -
01 December 2014 - 14:11
Erik:
Ha die Mia en Cees,
Leuk om weer wat over jullie belevenissen te lezen. Blijf vooral doorgaan met schrijven.
Groet, Nel en Erik -
01 December 2014 - 20:41
Jan Mank:
Hallo allebei,
Leuk om weer van jullie belevenissen te horen. Veel succes bij de 10 km Mia.
Groeten, Jan -
02 December 2014 - 13:18
Agnes En Frans Danko:
Hallo Mia en Cees,
Ik dacht als een maand alweer daar en nog geen verslag, maar na dit verhaal lezende is het verklaarbaar dat je nog geen verslag geschreven hebt. Wat zijn jullie alweer druk bezig en Cees vooral. Bijna niet te stoppen. Wat leuk zo'n eerste week aankomen en dan zo'n feest meemaken. Geweldig toch weer nieuwe ervaringen. Een een leuk verslag hoor. Met plezier gelezen. Hier gaat alles z'n gangetje. Verschillende keren flink de griep gehad, maar dat hoort hier bij de winter. Het gaat jullie goed. Tot gauw en hopenlijk weer zo'n leuk verslag. Succes met de run. Groetjes van Frans en Ag -
03 December 2014 - 14:08
Jose:
Hi Cees en Mia, leuk om te horen hoe het gaat in het Cambodjaanse leven! Volgens mij lekker druk! Leuke foto's ook! Wat zal Cees een sterke buikspieren krijgen zeg!
Hier Sinterklaassfeeren, en op naar de kerst! En......koud!
Succes met de 10 km loop, zal niet meevallen in de hitte daar!
Heerlijk dat jullie nu een eigen stekje hebben, stuur volgende keer wat foto's van het appartement mee! Tot gauw!
Liefs, Jose. -
04 December 2014 - 15:47
Mia En Peter Vinken:
Heel veel succes gewenst met alles wat jullie daar doen. Mia en Peter. -
04 December 2014 - 23:09
Janneke:
Lieve Mia en Cees,
Leuk dat jullie het weer zo fijn hebben en nu in iedergeval wat kunnen genieten van een beetje luxe :)
Lekker genieten met een grote G!!!!
Succes met al jullie bezigheden...... tot het volgende verslag.....
Kijk er nu al naar uit weer leuk om te lezen.
Morgen hebben we Sinterklaas bij mama ben eens benieuwd wat ze er van vinden (ze gaan toegesproken worden door sinterklaas via een videoboodschap erg leuk)
Dikke X van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
