Wat vliegt de tijd !! We zijn een half jaar terug geweest in Nederland en na de nodige opruim/klussen in ons huis in Zoetermeer en na de noodzakelijke voorbereidingen voor ons nieuwe avontuur in Cambodja, komen we op 1 nov. 2014 aan in een drukkend warm Siem Reap. Overigens mochten we in Nederland ook niet klagen : bij vertrek was het - eind okt- zelfs 17 graden ( achteraf lazen we dat jullie het warmste eerste weekeind in november hebben beleefd...sinds honderd jaar ! ). Dat zal inmiddels wel wat veranderd zijn.!
Maar het weerzien hier voelde alsof we nooit zijn weggeweest.!Sommige Cambodjanen konden hun ogen niet geloven, want tja... er zeggen wel eens meer mensen dat ze zeker nóg een keer terug komen; maar blijkbaar doen ze dat dan toch niet. En wij staan dan ineens weer voor hun neus. Verbaasde gezichten : zijn ze het écht ?? Veel knuffelen en omhelzingen.... Vooral de reakties van de kinderen en de leerkrachten op onzer beiden projecten waren hartverwarmend. De eerste week was niet alleen een feest der herkenning, maar ook een beetje vacantie. Want we bleken net te zijn aangekomen in de week van het Waterfestival. De Cambodjanen vieren dan het einde van het regenseizoen; dit gaat gepaard met veel aktiviteiten op het water. Zoals het houden van bootraces . Diverse plaatselijke teams ( alleen stoere mannen ) roeien , deels staand deels zittend in prachtig beschilderde smalle boten in een soort afvalraces om de uiteindelijke overwinning. In Siem Reap werden daar 2 dagen voor uitgetrokken; in de hoofdstad Phnom Penh vieren ze dit zelfs 3 dagen, maar daar trekken dan ook een paar miljoen mensen naar toe.... Ik vond het hier al druk zat ! Want feest betekent voor de Cambodjanen ook : eten en drinken ! Dus enorm veel eetstalletjes en overal langs de kant van de weg picknicken. Van de spreuk : "laat niet na het aangenaam verpozen, de schillen en de dozen "....hebben ze hier nog nooit gehoord. Onvoorstelbaar wat een rotzooi !! En zie dan ook maar ergens jouw fietsje te parkeren..en weer terug te vinden. De laatste avond werden er op de rivier, die dwars door het stadje Siem Reap loopt , met kaarsen verlichte bloemstukjes het water opgeduwd, begeleid door gebeden en onhoorbare wensen. Op sommige bloemstukjes werd geld mee het water op gestuurd, dat door handige jongetjes vingervlug zwemmend werd "opgevist ".
Deze vacantieweek is door ons ook benut om ons nieuwe onderkomen in te richten. In tegenstelling tot vorig jaar verblijven we nu niet in een vrijwilligershuis, maar hebben we een appartement gehuurd. Er stonden alleen wat meubels in, zonder verdere huisraad. Dat hebben we met behulp van onze onverbeterlijke Ange, de projectmanager van Children"s Dream, waar Cees en ik beiden als vrijwilliger werkzaam gaan zijn, bij elkaar kunnen sprokkelen. Zij is nl. in het bezit van een auto...Maar deels ook in onze fietsmandjes ( fietstassen hebben ze hier nog niet uitgevonden..) Een nieuw onderkomen dus, want maandenlang in een vrijwilligershuis vertoeven met vooral luidruchtige backpackers, is ons de vorige keer toch niet echt bevallen. Daarom zijn we nu dolgelukkig met ons eigen appartement. Vooral omdat we naast de broodnodige privacy, ook beschikken over een keukenblokje met 2-pitsgaststel, een koelkast en een paar stoelen , tafeltje en zelfs een bureau. En vergeet ook niet : airco! En warm/lauw water om te douchen. Wát een luxe, vergeleken met vorig jaar ! Wij voelen ons enorm bevoorrecht. En zeker als we , dank zij Ange lid mogen worden van een Spa ( zwembad met fitnessruimte ) bij een van de duurdere hotels hier .Op 5 minuten lopen van ons huis !! Maar eigenlijk schamen we ons ook wel ,,,,vrijwilligerswerk komen doen, maar ook gebruik maken van zo'n luxe. We sussen ons geweten door te stellen, dat we op deze manier ook werken aan onze gezondheid ( tja, de oudere mens wordt steeds meer gemaand vooral veel te bewegen, om zo langer gezond en productiever te blijven ). Want hardlopen hier in de buitenlucht is echt gekkenwerk. De hitte is enorm, de stoffige wegen verstikkend en daarnaast de honden en het verkeer... Tja, het verkeer... Het vergt dagelijks weer een hele toer om op de fiets jouw doel te bereiken. Verkeersregels gebruiken ze nauwelijks; o ja één regel : verplicht spookrijden !!
Maar naast de nodige huisraad hebben we ook diverse attributen aangeschaft, bestemd voor de sportlessen, die Cees de komende maanden gaat geven aan zowel de allerjongsten ( tot 6 jaar ) als de schoolgaande jeugd in de leeftijd tot 12 jaar,. Jullie moeten dan denken aan hoepels, springtouwen, ballen en 2 grote plastic zeilen om allerlei grondoefeningen te kunnen doen. Want het speelterrein bestaat eigenlijk uit aangestampte aarde.. O ja, we zijn ook lang op zoek geweest naar gewone bierviltjes, maar deze zijn hier niet te verkrijgen ( terwijl ze volop bier drinken... );dus die zijn inmiddels via een Duitse sponsor binnengebracht ! De aanschaf van deze “sportartikelen “hebben we kunnen doen, dankzij het vele sponsorgeld van onze Ilionvrienden !!
Cees heeft in middels 3 banen : naast de sportlessen, geeft hij weer dagelijks Engelse les aan de – inmiddels 2 de-jaars studenten van een soort Pabo-opleiding . Daarnaast werd hij plotseling op het terrein van de opleiding aangesproken door een leraar op een brommertje, met het verzoek hem te helpen bij het “beter uitspreken “van de Engelse taal. In de veronderstelling, dat hij af en toe in aktie hoefde te komen om , zittend in een achteraf-bankje, , stemde hij hierin mee. Misverstand !
Hij blijkt ingezet te worden om Engelse les te gaan geven aan 6 ( ! ) klassen van een primary School ( lagere school ), waarvan de eigen leraar geen woord Engels spreekt en zich dus terugtrekt om achterin het lokaal te gaan zitten bellen of te gaan slapen... De meeste klassen bevatten gemiddeld 50 leerlingen !!
Cees heeft nu al het gevoel, dat hij straks naar Nederland komt om vacantie te houden !!
Maar dat duurt nog -ff.
Eerst nog trainen op de loopband om op 7 dec. a..s de 10 km. te lopen bij de Angkor Wat Run.
We houden jullie van dit avontuur op de hoogte in ons volgend verslag !!