Vrijwilligerswerk
Door: ceesenmiainsiemreap
Blijf op de hoogte en volg cees en mia
21 Februari 2014 | Cambodja, Khett Siem Reab
Vrijwilligerswerk : Goede bedoelingen of goed doen ???
Deze vraag blijft ons al geruime tijd bezighouden. Reeds voor we ons aanmeldden om enkele maanden in Cambodja ons dienstbaar te stellen, vroegen wij ons af of wij écht wel iets zouden kunnen bijdragen dat in de categorie “goed doen “zou kunnen vallen.
Nu we hier ruim over de helft van onze vrijwilligerstijd verblijven, ontdekken we steeds meer facetten van deze “vrijwilligers-industrie “. Wij worden in Siem Reap o.a. geconfronteerd met welke organisaties en projecten zich op deze markt begeven. En vooral ook welk soort mensen er voor kiezen om dit werk te gaan doen en welke hun motieven zoal zijn. Natuurlijk hebben wij ons vooraf uitvoerig gedocumenteerd over de diverse organisaties die vanuit Nederland aktief zijn in de begeleiding en ondersteuning van vrijwilligerswerk, en dan met name in Azië. We zijn in een van onze vacanties ter plekke gaan kijken welke projecten zouden kunnen aansluiten bij onze mogelijkheden en verwachtingen. En op basis hiervan is onze keuze gevallen op Interweave en hun kontakten en selectie van diverse projecten in Siem Reap, Cambodia. Daarbij werd indertijd nadrukkelijk aangegeven dat zij vooral de voorkeur hebben voor vrijwilligers, die langer dan een maand zullen blijven. In de praktijk zien we nu echter, dat dit lang niet altijd het geval is. De laatste weken is het een komen en gaan van vrijwilligers in ons Thida”s huis ( zo wordt ons vrijwilligershuis genoemd, waar we vanaf het begin zijn ondergebracht ). De eerste maanden vormden we een soort “vaste groep”, waar de leeftijden en motieven om hier te komen werken nogal uiteen liepen. Wat daarbij toch wel opvalt , dat met name jongeren vrijwilligerswerk als een oplossing zien van hun “problemen “in Nederland : geen werk kunnen vinden, hun studie afbreken omdat deze niet voldoet aan hun verwachtingen, relaties die stuk lopen. Maar ook jongeren die in afwachting van de voortgang binnen hun studie ( bijv. omdat ze op een wachtlijst staan om hun co-schappen in een ziekenhuis te kunnen gaan doen.) er voor kiezen om tijdelijk vrijwilliger te willen zijn. Maar wat we ( helaas ) ook zien, dat ouders hun “probleem”kind droppen in de hoop dat Cambodja en het werken binnen een van de projecten als oplossing kan dienen. We zien dan “kinderen “van 18 – 19 jaar hier binnenkomen, die voor het eerst van hun leven in Azië belanden en nauwelijks beseffen wat ze moeten doen. Wat deze ouders zich echter ook niet realiseren is, dat Siem Reap niet een sullig provinciestadje is waar niets te beleven valt.... Het is een van de grotere steden binnen Cambodja, waar de toeristenindustrie welig tiert. Door de ligging van werelderfgoed Angkor Wat is deze stad uitgegroeid tot een “buitenlanders-walhalla”. Wat resulteert in een wervend nachtleven. Niet voor niets heet de hoofdstraat hier Pubstreet, waar de bars en dancings aaneen geregen liggen., en waar dagelijks en nachtelijks duizenden toeristen schaars gekleed en ten gevolge van de zéér goedkope alcohol zich luidruchtig weten te vermaken. Deze Pubstreet is op 10 minuten fietsen van ons vrijwilligershuis..... jullie kunnen dus wel nagaan waar de meeste jongeren ( en niet alleen in het weekeind ) vertoeven. De organisaties, die in Nederland begeleiding op de plek van stationering beloven, geven hier echter aan zich niet als “babysitters “te willen opstellen en dat het per slot van rekening ieders verantwoordelijkheid is om zich in hun vrije tijd “volwassen “te gedragen. Helaas leiden deze uitwassen ook tot veel overlast : midden in de nacht thuis komen en doorgaan met brallen , zingen en muziek maken ( en tja we willen niet altijd “zeuren “ en te boek staan als “grumpy old couple “) waarbij ze ook weinig respect tonen voor de Cambodjaanse family/ medewerkers die hier ook wonen op het terrein van ons vrijwilligershuis en die vroeg opstaan om voor ons te zorgen... De balans tussen goede bedoelingen en goed doen is dan vaak behoorlijk uit evenwicht.!
Natuurlijk willen we niet iedereen over één kam scheren en ongenuanceerd kritiek spuien, want er zijn zeker ook jongeren ( zelfs uit Nederland ) die heel toegewijd en creatief bezig zijn in hun vrijwilligerswerk.
Maar we hebben ook diverse facetten kunnen waarnemen betreffende de diverse “projecten “( organisaties ), waar vrijwilligers kunnen worden ingezet. Zo kunnen we niet aan het beeld ontkomen dat sommige organisaties zich zelf wel erg als een toeristenattraktie willen neerzetten. In de praktijk betekent dit dat zich soms wekelijks diverse buitenlandse vrijwilligers melden om “iets “te komen doen. De plaatselijke Cambodjaanse leraren weten bijv. hier niets van en vragen zich dan ook voortdurend af wat ze er mee moeten. Zo kan het gebeuren, dat er ineens een 5-tal Chinese jongeren op een project “gedropped “worden, die kennelijk ook geacht worden de kinderen Engels te leren. ( terwijl ze nauwelijks te verstaan zijn..)De eerste dag beperken ze zich tot het “dollen “van de kinderen, waarna ze zich de volgende dag tot Cees wenden met het verzoek aan hem om hén Engels te gaan leren.... Hetzelfde project blijkt ook een afspraak te hebben met een reisorganisatie, zoals Shoestring, die ook in Nederland -alternatieve, avontuurlijke vacanties aanbiedt. In het vacantie-aanbod wordt dan de mogelijkheid geboden voor de westerse vacantieganger om “goed te doen “door een weekje vrijwilligerswerk te gaan doen. Uiteraard krijgt het betreffende project hier geld voor....waardoor je je wel gaat afvragen welke belangen hier gaan overheersen. De plaatselijke Kmerleraren, die telkens heel veel tijd kwijt zijn aan het informeren van al die goed bedoelende vrijwilligers/ toeristen , nemen deze handelswijze van hun eigen “directie “niet altijd in dank af. Maar zij zijn vaak niet in de positie om te protesteren, want zij zijn financieel afhankelijk. Zij verdienen vaak nauwelijks genoeg om van hun lerarensalaris te kunnen overleven. Daarom hebben ze er vaak nog een tweede baan bij ( o.a. Tuk=tuk-berijder of tourist guide.)In de avond-uren volgen velen nog een deel-studie om een beter betaalde baan te kunnen krijgen. ( d.w.z. Als ze een “sponsor “kunnen vinden, die deze studie voor hen betaalt en daardoor mogelijk maakt ). Je kunt je ook afvragen welke invloed het op kinderen/leerlingen heeft wanneer ze overspoeld worden met voortdurend wisselende vrijwilligers. Nu je meemaakt, dat organisaties niet al te kritisch zijn bij het toelaten van diverse vrijwilligers, bekruipt je toch het nare gevoel, dat het vooral gaat om veel geld binnen te halen. Want ook jongeren ( en/of hun ouders ) moeten behoorlijke bedragen betalen om aan een vrijwilligersproject te mogen deelnemen.
Maar ik wil dit verslag niet gebruiken als een klaagzang over de ins-and outs van het vrijwilligerswerk. Wij beleven dagelijks nog enorm veel plezier aan ons verblijf hier in Siem Reap !
Vooral het werken met de kinderen en de jong-volwassenen blijft een feest. Ook grappig om mee te maken, dat je al op diverse plekken wordt herkend en bijv. als vaste bezoeker of klant wordt gezien. Maar we blijven natuurlijk met onze westerse huid en voorkomen ten alle tijden “een Barang “” ( een soort scheldwoord voor buitenlander )waarvoor andere prijzen worden gehanteerd dan de plaatselijke bevolking, maar die ze ten alle tijden met een grote glimlach en gedienstigheid blijven bejegenen.
Binnenkort hebben we het voorrecht om een traditionele Cambodjaanse bruiloft te mogen meemaken. Wij zijn nl. uitgenodigd voor “de wedding “van een van de leraressen op mijn ( Mia ) project. Cees mag uiteraard ook mee. Want hier betekent : hoe meer mensen je uitnodigt, des te meer de bruiloft opbrengt...Het is nl. de bedoeling dat iedere genodigde een bedrag doneert, waarvan de bruilofskosten kunnen worden verrekend en liever nog dat de opbrengst de kosten overtreft. Maar het bijwonen van zo”n bruiloft is omgeven met de nodige “poespas “: welke kleding en schoenen is vereist ? Nou, dat blijkt nog heel wat voeten in de aarde te hebben.....Wij blijken ons niet in “nette “westerse kleding te kunnen vertonen . Dus op naar de plaatselijke kleermaker..., die ons traditioneel heeft aangekleed ( financieel uitgekleed, zou je bijna durven zeggen....jeetje, ze hebben geen cent te makken, maar de prijzen die gemoeid zijn bij zo”n verkleedpartij brengen ook de Cambodjanen in verlegenheid ; ze zijn dan ook niet altijd gelukkig met een uitnodiging voor een bruiloft, want het brengt ze vaak financieel enorm in de problemen.Weigeren om aan de uitnodiging gevolg te geven of een te geringe donatie betekent gewoonweg : einde relatie ! ) Soms moeten mensen leningen aangaan om aan de wedding-uitnodigingen te kunnen voldoen. ( want naast de “bling-bling”kleding voor de hele familie, komen er kosten bij van de kapper en de make-up ). Ook al loop je hier de hele dag op blote voeten of slippers ( flip-flops geheten ) bij de bruiloft moeten het héél hoge hakken en voor de mannen degelijke zwarte schoenen zijn. De bruid zelf schijnt zich 10 ( !) keer te moeten verkleden...
Er wordt een heuse weddingplanner ingehuurd. De ceremoniën duren zelfs 2 of meer dagen. Alleen al bij het zoeken van gepaste schoenen voelde ik mij als Imelda Marcos ( googlen voor de jongere lezers onder ons...). En dan had ik nog geluk omdat mijn maat nog binnen die van de Cambodjaanse vrouwen valt. Een van de andere vrijwilligers heeft zich tot bloed, zweet en tranen in talloze onmogelijke modellen moeten persen ( ze heeft gewoon maat 40 , want ze is 1m 85..... een bezienswaardigheid hier en ze is ook nog eens felblond !) Een mannelijke vrijwilliger, die ook is uitgenodigd moet naar de plaatselijke schoenmaker om zijn schoenen op maat te laten maken ( maar wat wil je ook met maat 49! en uiteraard al zijn kleding want hij is bijna 2 meter lang.Ik vrees dat dit keer niet het bruidspaar maar een stelletje westerlingen alle aandacht vangen. Maar daarover graag een volgende keer.
Deze vraag blijft ons al geruime tijd bezighouden. Reeds voor we ons aanmeldden om enkele maanden in Cambodja ons dienstbaar te stellen, vroegen wij ons af of wij écht wel iets zouden kunnen bijdragen dat in de categorie “goed doen “zou kunnen vallen.
Nu we hier ruim over de helft van onze vrijwilligerstijd verblijven, ontdekken we steeds meer facetten van deze “vrijwilligers-industrie “. Wij worden in Siem Reap o.a. geconfronteerd met welke organisaties en projecten zich op deze markt begeven. En vooral ook welk soort mensen er voor kiezen om dit werk te gaan doen en welke hun motieven zoal zijn. Natuurlijk hebben wij ons vooraf uitvoerig gedocumenteerd over de diverse organisaties die vanuit Nederland aktief zijn in de begeleiding en ondersteuning van vrijwilligerswerk, en dan met name in Azië. We zijn in een van onze vacanties ter plekke gaan kijken welke projecten zouden kunnen aansluiten bij onze mogelijkheden en verwachtingen. En op basis hiervan is onze keuze gevallen op Interweave en hun kontakten en selectie van diverse projecten in Siem Reap, Cambodia. Daarbij werd indertijd nadrukkelijk aangegeven dat zij vooral de voorkeur hebben voor vrijwilligers, die langer dan een maand zullen blijven. In de praktijk zien we nu echter, dat dit lang niet altijd het geval is. De laatste weken is het een komen en gaan van vrijwilligers in ons Thida”s huis ( zo wordt ons vrijwilligershuis genoemd, waar we vanaf het begin zijn ondergebracht ). De eerste maanden vormden we een soort “vaste groep”, waar de leeftijden en motieven om hier te komen werken nogal uiteen liepen. Wat daarbij toch wel opvalt , dat met name jongeren vrijwilligerswerk als een oplossing zien van hun “problemen “in Nederland : geen werk kunnen vinden, hun studie afbreken omdat deze niet voldoet aan hun verwachtingen, relaties die stuk lopen. Maar ook jongeren die in afwachting van de voortgang binnen hun studie ( bijv. omdat ze op een wachtlijst staan om hun co-schappen in een ziekenhuis te kunnen gaan doen.) er voor kiezen om tijdelijk vrijwilliger te willen zijn. Maar wat we ( helaas ) ook zien, dat ouders hun “probleem”kind droppen in de hoop dat Cambodja en het werken binnen een van de projecten als oplossing kan dienen. We zien dan “kinderen “van 18 – 19 jaar hier binnenkomen, die voor het eerst van hun leven in Azië belanden en nauwelijks beseffen wat ze moeten doen. Wat deze ouders zich echter ook niet realiseren is, dat Siem Reap niet een sullig provinciestadje is waar niets te beleven valt.... Het is een van de grotere steden binnen Cambodja, waar de toeristenindustrie welig tiert. Door de ligging van werelderfgoed Angkor Wat is deze stad uitgegroeid tot een “buitenlanders-walhalla”. Wat resulteert in een wervend nachtleven. Niet voor niets heet de hoofdstraat hier Pubstreet, waar de bars en dancings aaneen geregen liggen., en waar dagelijks en nachtelijks duizenden toeristen schaars gekleed en ten gevolge van de zéér goedkope alcohol zich luidruchtig weten te vermaken. Deze Pubstreet is op 10 minuten fietsen van ons vrijwilligershuis..... jullie kunnen dus wel nagaan waar de meeste jongeren ( en niet alleen in het weekeind ) vertoeven. De organisaties, die in Nederland begeleiding op de plek van stationering beloven, geven hier echter aan zich niet als “babysitters “te willen opstellen en dat het per slot van rekening ieders verantwoordelijkheid is om zich in hun vrije tijd “volwassen “te gedragen. Helaas leiden deze uitwassen ook tot veel overlast : midden in de nacht thuis komen en doorgaan met brallen , zingen en muziek maken ( en tja we willen niet altijd “zeuren “ en te boek staan als “grumpy old couple “) waarbij ze ook weinig respect tonen voor de Cambodjaanse family/ medewerkers die hier ook wonen op het terrein van ons vrijwilligershuis en die vroeg opstaan om voor ons te zorgen... De balans tussen goede bedoelingen en goed doen is dan vaak behoorlijk uit evenwicht.!
Natuurlijk willen we niet iedereen over één kam scheren en ongenuanceerd kritiek spuien, want er zijn zeker ook jongeren ( zelfs uit Nederland ) die heel toegewijd en creatief bezig zijn in hun vrijwilligerswerk.
Maar we hebben ook diverse facetten kunnen waarnemen betreffende de diverse “projecten “( organisaties ), waar vrijwilligers kunnen worden ingezet. Zo kunnen we niet aan het beeld ontkomen dat sommige organisaties zich zelf wel erg als een toeristenattraktie willen neerzetten. In de praktijk betekent dit dat zich soms wekelijks diverse buitenlandse vrijwilligers melden om “iets “te komen doen. De plaatselijke Cambodjaanse leraren weten bijv. hier niets van en vragen zich dan ook voortdurend af wat ze er mee moeten. Zo kan het gebeuren, dat er ineens een 5-tal Chinese jongeren op een project “gedropped “worden, die kennelijk ook geacht worden de kinderen Engels te leren. ( terwijl ze nauwelijks te verstaan zijn..)De eerste dag beperken ze zich tot het “dollen “van de kinderen, waarna ze zich de volgende dag tot Cees wenden met het verzoek aan hem om hén Engels te gaan leren.... Hetzelfde project blijkt ook een afspraak te hebben met een reisorganisatie, zoals Shoestring, die ook in Nederland -alternatieve, avontuurlijke vacanties aanbiedt. In het vacantie-aanbod wordt dan de mogelijkheid geboden voor de westerse vacantieganger om “goed te doen “door een weekje vrijwilligerswerk te gaan doen. Uiteraard krijgt het betreffende project hier geld voor....waardoor je je wel gaat afvragen welke belangen hier gaan overheersen. De plaatselijke Kmerleraren, die telkens heel veel tijd kwijt zijn aan het informeren van al die goed bedoelende vrijwilligers/ toeristen , nemen deze handelswijze van hun eigen “directie “niet altijd in dank af. Maar zij zijn vaak niet in de positie om te protesteren, want zij zijn financieel afhankelijk. Zij verdienen vaak nauwelijks genoeg om van hun lerarensalaris te kunnen overleven. Daarom hebben ze er vaak nog een tweede baan bij ( o.a. Tuk=tuk-berijder of tourist guide.)In de avond-uren volgen velen nog een deel-studie om een beter betaalde baan te kunnen krijgen. ( d.w.z. Als ze een “sponsor “kunnen vinden, die deze studie voor hen betaalt en daardoor mogelijk maakt ). Je kunt je ook afvragen welke invloed het op kinderen/leerlingen heeft wanneer ze overspoeld worden met voortdurend wisselende vrijwilligers. Nu je meemaakt, dat organisaties niet al te kritisch zijn bij het toelaten van diverse vrijwilligers, bekruipt je toch het nare gevoel, dat het vooral gaat om veel geld binnen te halen. Want ook jongeren ( en/of hun ouders ) moeten behoorlijke bedragen betalen om aan een vrijwilligersproject te mogen deelnemen.
Maar ik wil dit verslag niet gebruiken als een klaagzang over de ins-and outs van het vrijwilligerswerk. Wij beleven dagelijks nog enorm veel plezier aan ons verblijf hier in Siem Reap !
Vooral het werken met de kinderen en de jong-volwassenen blijft een feest. Ook grappig om mee te maken, dat je al op diverse plekken wordt herkend en bijv. als vaste bezoeker of klant wordt gezien. Maar we blijven natuurlijk met onze westerse huid en voorkomen ten alle tijden “een Barang “” ( een soort scheldwoord voor buitenlander )waarvoor andere prijzen worden gehanteerd dan de plaatselijke bevolking, maar die ze ten alle tijden met een grote glimlach en gedienstigheid blijven bejegenen.
Binnenkort hebben we het voorrecht om een traditionele Cambodjaanse bruiloft te mogen meemaken. Wij zijn nl. uitgenodigd voor “de wedding “van een van de leraressen op mijn ( Mia ) project. Cees mag uiteraard ook mee. Want hier betekent : hoe meer mensen je uitnodigt, des te meer de bruiloft opbrengt...Het is nl. de bedoeling dat iedere genodigde een bedrag doneert, waarvan de bruilofskosten kunnen worden verrekend en liever nog dat de opbrengst de kosten overtreft. Maar het bijwonen van zo”n bruiloft is omgeven met de nodige “poespas “: welke kleding en schoenen is vereist ? Nou, dat blijkt nog heel wat voeten in de aarde te hebben.....Wij blijken ons niet in “nette “westerse kleding te kunnen vertonen . Dus op naar de plaatselijke kleermaker..., die ons traditioneel heeft aangekleed ( financieel uitgekleed, zou je bijna durven zeggen....jeetje, ze hebben geen cent te makken, maar de prijzen die gemoeid zijn bij zo”n verkleedpartij brengen ook de Cambodjanen in verlegenheid ; ze zijn dan ook niet altijd gelukkig met een uitnodiging voor een bruiloft, want het brengt ze vaak financieel enorm in de problemen.Weigeren om aan de uitnodiging gevolg te geven of een te geringe donatie betekent gewoonweg : einde relatie ! ) Soms moeten mensen leningen aangaan om aan de wedding-uitnodigingen te kunnen voldoen. ( want naast de “bling-bling”kleding voor de hele familie, komen er kosten bij van de kapper en de make-up ). Ook al loop je hier de hele dag op blote voeten of slippers ( flip-flops geheten ) bij de bruiloft moeten het héél hoge hakken en voor de mannen degelijke zwarte schoenen zijn. De bruid zelf schijnt zich 10 ( !) keer te moeten verkleden...
Er wordt een heuse weddingplanner ingehuurd. De ceremoniën duren zelfs 2 of meer dagen. Alleen al bij het zoeken van gepaste schoenen voelde ik mij als Imelda Marcos ( googlen voor de jongere lezers onder ons...). En dan had ik nog geluk omdat mijn maat nog binnen die van de Cambodjaanse vrouwen valt. Een van de andere vrijwilligers heeft zich tot bloed, zweet en tranen in talloze onmogelijke modellen moeten persen ( ze heeft gewoon maat 40 , want ze is 1m 85..... een bezienswaardigheid hier en ze is ook nog eens felblond !) Een mannelijke vrijwilliger, die ook is uitgenodigd moet naar de plaatselijke schoenmaker om zijn schoenen op maat te laten maken ( maar wat wil je ook met maat 49! en uiteraard al zijn kleding want hij is bijna 2 meter lang.Ik vrees dat dit keer niet het bruidspaar maar een stelletje westerlingen alle aandacht vangen. Maar daarover graag een volgende keer.
-
21 Februari 2014 - 16:48
Cees Neuvel:
Ha Mia en Cees,
goed om weer van jullie te horen, krijg een beetje een muppets beeld bij dat vrijwillligershuis met die losgeslagen jeugd. Zo'n huwelijk lijkt mij ook geweldig om mee te maken. Ik heb hier donderdag met mijn gezin een "opkikker "dag gehad van de stichting opkikker. Dit was nog vanwege de astma van Max vorig jaar. Echt toegewijde vrijwilligers in die stichting die een verrassingsdag hadden georganiseerd.
Verder in de organisatie een groot gevecht om de banen, vooral onze functie staat nu ter discussie.
oke succes jullie tweeen en pas goed op jezelf!
Horen jullie daar nog iets over de schaatssuccessen?
Cees -
21 Februari 2014 - 21:33
Jose:
Hi Cees en Mia,
Goed om van jullie te horen.
Vrijwilligers industrie, jullie ervaren de werkelijkheid. Goed om dit te delen, maar ik weet zeker dat jullie meer dan goed doen, gelukkig dat er ook vrijwilligers zijn zoals jullie!
Jemig zo'n bruiloft, ben benieuwd hoe jullie er uit zien haha wel mega hoge hakken aan hoor, misschien voor Cees ook een leuk idee -
21 Februari 2014 - 21:45
Jose:
Vervolg
Stuur je een foto door?
Van sneeuw ruimen op de Mispelgaarde is nog niets gekomen, en als ik zo de tuin in kijk en zie de krokusjes, en het uitlopen van de hortensia's denk ik dat er niets meer van komt, maar je weet maar nooit.
Liefs,
Jose. -
22 Februari 2014 - 11:02
Agnes :
Ook vrijwilligerswerk heeft twee kanten. Goed dat ze door jou een keer belicht worden. Maar voor jullie is het nog steeds waar. Jullie doen er goed werk en nog steeds genieten van de mooie dingen om jullie heen. Geniet van de bruiloft en we wachten met spanning de mooie beschrijving en foto's af. Wij "storten" ons nu in de vasteloavend!!!! Frans heeft het pekske kloar en er zin in. Ik ga het met Janneke rustig aan doen en langs de kant "genieten". Alaaaaaaaffffff Liefs Ag en Frans -
22 Februari 2014 - 17:41
Ans En Toon:
Hallo Mia en Cees,
vrijwillegers met pieken en dalen, maar hoop dat de organisatie waarvoor jullie hebben gekozen enigszins dan een positieve draai geven aan de aanname van vrijwillgers.
leuk zo' n bruiloft(heb ik al eens meegemaakt), wel een lange zit hoor bij de verkleedpartijen.
Maar geniet van jullie goede werk. want dat blijft bovenaan staan : er zijn voor alle kinderen om een doel te behalen.
succes en groet van Ans en Toon -
22 Februari 2014 - 19:22
Joke Kuipers:
Mia en Cees,
Go wat (goed!) om te lezen van de vrijwilligers industrie, wist niet dat het zo erg was.
Had wel het vermoeden dat je erg moet kijken waar je wilt werken. Maar aan jullie zullen ze veel hebben denk ik, zowel aan directe hulp als aan ondersteuning bij hun werk, ze zullen veel van jullie kunnen leren en omgekeerd denk ik ook.
Leuk zo*n bruiloft, ben benieuwd naar jullie verhalen. Ik heb wel Marokkaanse, Turkse en Hindoestaanse bruiloften meegemaakt en wat overal hetzelfde is dat ouders helemaal leeglopen op een bruiloft. Maar in Cambodja lijkt het dus nog erger.
Hadden jullie mijn mail nog gekregen over Myanmar?
Groetjes en nog een hele mooie tijd
Joke -
23 Februari 2014 - 10:00
Marinka & Anne:
Heej 'grumpy old couple';-)
Helaas een negatief aspect van het vrijwilligerswerk. (Buitenlands) geld is onmisbaar maar maakt ook 'hebberig'. En goede bedoelingen van ouders, die stranden in onvolwassen gedragingen van hun (al dan niet problematische) kinderen, tja....Maar, aan jullie hebben ze gelukkig twee heel betrokken en kundige vrijwilligers.
Wij wensen jullie nog een mooie tijd toe. En veel sterkte bij de bruiloft ;-) Op hoge hakken Mia! Hopelijk is het vooral een zit-aangelegenheid, zo'n bruiloft!
Ook wij kijken uit naar het volgende verhaal, en dan zeker ook naar de foto's!
Lieve groet,
Anne & Marinka -
24 Februari 2014 - 13:35
Janneke:
Hey Mia en Cees,
Helaas hebben dit soort projecten vaak 2 kanten die ook nog eens lijnrecht tegen over elkaar staan.
Ben benieuwd hoe die bruiloft gaat zijn!!
Hier nog altijd geen winter (die zal ook wel niet meer komen is inmiddels 12 graden en een heerlijk zonnetje)
Nog 5 weekjes tot d-day dus gaat nu spannend worden bijna alles is geregeld ;)
Donderdag komt Annique gezellig langs om te buurten dus dat wordt weer gezellig :)))
Ga even Stef (en logee) zeggen dat ze moeten gaan slapen......zijn nogal de boel af aan het breken boven geloof ik hahaha
Ik hou jullie op de hoogte wat betreft de baby......ondertussen geniet ik af en toe van jullie verhalen!!
Liefs X Janneke -
25 Februari 2014 - 05:46
Jan Van Velthoven:
Cees en Mia,
Jullie kritische opmerkingen zijn zeker geen klaagzang, maar eerder een aanzet tot een broodnodige analyse en bijsturing. Het is niet alleen in het belang van het actuele vrijwilligerswerk, maar ook wenselijk voor de geloofwaardigheid van toekomstig (broodnodig) vrijwilligerswerk, dat de situatie verbetert.
Een taalkundige kanttekening. Het woord 'Barang' waarmee jullie aangeduid worden is hier in Thailand 'Farang'. Ik weet niet of er inderdaad een verschil is, of dat de uitspraak van de B en de F bij Cambodjanen dicht bij elkaar ligt. De herkomst van Farang: een verbastering van 'Foreigner'. Het wordt voor iedere 'vreemdeling' of 'buitenlander' gebruikt, behalve als ...die Aziaat is.
Veel voldoening en plezier,
Jan van Velthoven -
26 Februari 2014 - 10:38
Riet Buis:
Hoi Mia en Cees,
Wel de wereld op zijn kop.
Jullie hebben de beste bedoelingen en er groeit een vrijwilligersindustrie.
Goed om de zaken kritisch te blijven bekijken en jezelf bezig te houden met het doel van jullie tocht.
Wat een ervaringen, zeker met zo'n bruiloft.
Kun je volgend jaar in dit" saaie Holland " nog wel je draai vinden?
Succes met alles en veel plezier.
Ik ben benieuwd naar de foto's.
Riet -
03 Maart 2014 - 16:56
Eloy En Mauricette Degen:
Hallo Mia en Cees,
Wat een heftig verhaal weer over julllie vrijwilligers werd. Ik weet dat jullie de bestebedoelingen hebben met het werk wat jullie doen, dus ik ben niet bang dat er gesjoemeld wordt daar bij jullie
Gisteravond heb ik bij Brandpunt gezien, Dat er wel gesjoemeld wordt bij het vrijwilligerswerk in Cambodja. Dit ging over opvanghuizen van ouderloze kinderen en daar werd veel geld mee verdient doordat deze kinderen veel moesten werken in erbarmelijke omstandigheden. Als je dit ziet wordt je echt niet vrolijk. Ik zal die uitzending voor jullie bewaren dan kunnen jullie het zien als jullie terug zijn, maar geniet vooral van jullie werk daar.
Groeten,
Mauricette en Eloy -
11 Maart 2014 - 09:28
Hélène Reijngoud:
Hoi Cees,
heel hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag! Ben benieuwd hoe je verjaardag daar gevierd wordt.In ieder geval een leuke dag gewenst! Groetjes ook aan Mia.
Hélène en Peter -
12 Maart 2014 - 23:03
Gerard En Hanny:
hallo mia en cees
cees nog van harte gefeliciteerd.
vaak hoor je dat er bij hulporganisaties niet altijd alles gaat zoals het hoort,gelukkig zijn jullie daar met de beste bedoellingen en inzet het bewijs dat het wel mogellijk is.
ik hoop dat jullie een leuke bruiloft meemaken of al gehad hebben.
de vasteloavend en een week vakantie zit er bij ons weer op,ik ga dus ook weer na school.
wel maar vier dagen in de week,want ook ik heb inmiddels een ouwelulledag.
succes en nog een leuke tijd
groetjes hanny marly roger gerard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
